woensdag 27 maart 2013

21 jaar geleden...

Handwerken heb ik altijd al leuk gevonden, maar het ging niet altijd even goed. Breien bijvoorbeeld, vond ik wel leuk, maar ik breide zó strak dat je mijn breisels meestal rechtop kon zetten. Toch probeerde ik het iedere keer weer, ondanks het feit dat het maar zelden echt goed ging. Ik ben nogal van de volhardende soort...  ;)

Zo kwam ik 21 jaar geleden een patroon van een kindertruitje tegen waar ik helemaal wég van was. Dus garen gekocht en aan de slag. Dat was behoorlijk optimistisch want het was een ingebreid patroon, iets wat ik nog nooit gedaan had én waarbij je vooral niet te strak moest breien. Na diverse pogingen moest ik toch constateren dat het niet ging lukken en ik was dan ook heel blij dat mijn moeder dit truitje wel wilde breien. Dat was eens maar nooit weer zei ze later, er waren geen twee pennen gelijk!
Het truitje is intensief gebruikt, mijn kinderen hebben het alle vier gedragen. Het is een van de dingen die ik niet weg kon doen, het hangt dus nog steeds in de kast.

Toch blijft deze techniek mij trekken, ik vind het gewoon ontzettend gaaf. Inmiddels brei ik niet meer zo strak. Dankzij internet heb ik het Duitse breien ontdekt. Eureka! Dat hadden ze me 40 jaar geleden moeten leren, dan zou ik geen problemen hebben gehad.

Mijn Thistle-shawl wordt op dezelfde manier gebreid als het truitje. Ook nu merk ik dat ik de draden aan de achterkant soms nog wat strak heb hoewel het geleidelijk aan beter gaat. Dit keer ga ik door, ik haal niets uit! Dat betekent overigens niet dat er geen fouten in zitten. Deze shawl is de ontdekkingstocht die het truitje destijds al had moeten zijn.

Gedurende het breien ontdek ik wat ik wel en juist níet moet doen. Zoals bijvoorbeeld het inweven van de draden op dezelfde plek in het patroon, dat geeft een 'lijn' in het breiwerk. Dat had ik inderdaad gelezen in mijn Fair Isle boek, maar toch overkwam het mij. Nu ik het zelf ervaren heb, zal ik er voortaan vast beter op letten.

Inmiddels begint het kleurverloop van het garen zich een beetje af te tekenen. Wat zit er toch een prachtig geleidelijk kleurverloop in dit garen!
Ik heb in ieder geval ontdekt dat ik dit heel erg leuk vind om te doen. Iedere toer die je breit, zie je het patroon veranderen. Met deze techniek ga ik vast nog vaker aan de slag!

Karin

5 opmerkingen:

  1. Oh dat truitje, wat een dotje, ik kan me voorstellen dat je die wilt houden en hopen dat er weer eens nageslacht in gaat lopen, want dit is tijdloos! Het verhaal van je moeder is enig! ik heb ook een truitje dat mijn moeder breide voor mijn oudste, ook zo'n twintig jaar geleden waarvan ze zei toen het af was 'dit nooit meer!' en mijn moeder was een ervaren breister!
    Heel veel succes met je mooie Thistle, ik hoop dat je steeds meer plezier zult ervaren in dit avontuur op de rondbreinaald. De kleur verloopt heel mooi! Ga door, ga door!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn moeder was ook een zeer ervaren breister. Het feit dat zij al zei 'eens maar nooit weer', was bepaald niet bemoedigend voor mij. Ik had niet verwacht dat het me ooit nog eens zou lukken! Deze shawl is weer een flinke stap vooruit in mijn breitechniek.

      Verwijderen
  2. Wat een liefje, dat truitje! Ik hoop dat je deze Thistle, als hij straks af is, met evenveel plezier zult dragen als dat je het truitje door je kinderen liet dragen. Het plezier van het breien heb je alvat, dit project kan al niet meer stuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh wat leuk dat truitje en het verhaal erbij! Je Thistle wordt prachtig, zo mooi in deze kleuren, en zo heel anders van uitstraling dan de mijne!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat vind ik dus zo leuk aan het maken van een project met meerdere mensen. Het is zo gaaf om al die verschillende uitvoeringen te zien!

      Verwijderen