Mijn lunchbag is nu een jaar in gebruik, en ik ben nog steeds enthousiast. Ik krijg er veel leuke reacties op en heb al diverse keren de vraag gehad hoe je zoiets nou eigenlijk maakt. Dus bij deze een beschrijving van hoe ik het doe. Het kan vast ook op vele andere manieren, maar zo gaat het op z'n Karins.
Snijd twee stroken. Ik heb voor de buitenkant een strook genomen van 50 x 22 cm van een gewone katoen en voor de binnenkant een strook van 52 x 22 cm van geplastificeerde katoen.
Leg van beide stroken de goede kanten op elkaar en naai de zijkanten dicht.
Vouw de onderkanten in een punt waarbij je erop let dat de naad precies in het midden zit. Laat alle naden dezelfde kant opvallen, dan vallen ze straks mooi tegengesteld en krijgt de lunchbag niet zulke dikke proppen naadtoeslag.
Speld de punten vast. Teken voor de binnenkant de naailijnen op de stof. Ik doe dat gewoon met een balpoint. Ik houd van een vierkante bodem en heb dus 4 cm aan beide zijden van de naailijn afgetekend. Neem je een smallere bodem, dan zal de bag wat platter en hoger worden.
Wanneer alles gespeld is ziet het er zo uit:
Leg beide bodems met de verkeerde kanten op elkaar. Als de naden allemaal dezelfde kanten op vallen, dan zullen ze tegengesteld zijn.
Stik over de lijn, waarbij beide bodems aan elkaar gestikt worden. Dit is op zich niet noodzakelijk, maar ik vind het prettig met schoonmaken dat beide lagen aan elkaar vast zitten. Bovendien geeft het wat meer 'body' aan de lunchbag.
Knip de naad op een halve centimeter af en herhaal deze handeling voor de andere kant.
Vouw nu de buitenkant met de goede kant naar boven. Hierbij valt hij om de binnenkant heen. De binnenkant moet boven de buitenkant uitsteken.
Zorg ervoor dat de naden de goede kant op vallen (dit is te zien aan de naden waarbij de bodems op elkaar zijn gestikt. Ook hier vallen de naden dan tegengesteld.
Vouw de stof van de binnenkant om de stof van de buitenkant heen. Geplastificeerde katoen rafelt niet, dus een inslagje is niet nodig. Geplastificeerde katoen kan niet gespeld worden, de gaatjes blijven namelijk zichtbaar, daarom gebruik ik paperclips.
Stik op het randje door. Ik laat daarbij het voetje in het geheel over de geplastificeerde katoen lopen en zet de naald naar links. Doe ik dat niet, dan gaat de stof trekken omdat het voetje meer grip heeft op de geplasificeerde katoen dan op de gewone katoen.
De lunchbag is nu klaar en heeft alleen nog een sluiting nodig. Deze krijgt een lusje en een knoop, maar ook een houtje-touwtje sluiting werkt goed. Een andere mogelijkheid is een kliksluiting. Ik heb hiervan nog een hele collectie die ik van onze oude tentjes heb afgeknipt. Ook oude tassen worden hier niet weggegooid voordat alle onderdelen die voor hergebruik geschikt zijn eraf gehaald zijn. Laat hier dus je fantasie de vrije loop.
Maak van een stukje stof een smal strookje dat als lusje kan dienen.
Markeer het midden met een speld, en zet vervolgens het lusje eraan. Naai daarna de knoop aan.
Om de lelijke aanhechtingsplaats van het lusje te camoufleren heb ik daar een sierknoopje opgenaaid.
De lunchbag is klaar!
Of de geplastificeerde katoen voedselveilig is weet ik niet, maar ik ben nog van de generatie die als baby blijmoedig op weekmakers heeft liggen sabbelen, dus daar maak ik maar geen punt van.
En nu waarom ik zo blij ben met mijn lunchbags: als je je brood op hebt, vouw je hem plat op en neemt hij geen ruimte meer in in je tas! Ideaal!
Varieer naar hartelust met de maten. Door de bag wat smaller of lager te maken, of door een smallere of bredere bodem krijgt hij een geheel andere uitstraling. Bovendien is het een prima manier om resten stof te verwerken.
Hieronder nog een paar versies met een aantal verschillende sluitingen.
Op de planning staan nog "broodzakken" voor ons eigen gebakken brood. Feitelijk werkt dat op dezelfde manier, alleen de maten moeten aangepast worden.
Karin
