Engels patchwork, ik heb er nog altijd een zwak voor. Het is de techniek waarmee ik kennis maakte met patchwork. Vanaf dat moment had het mijn absolute interesse. Probleem was wel dat ik in de vroege jaren 80 nauwelijks aan informatie kon komen, dus het duurde nog tot de komst van het internet voordat ik voldoende informatie kon vinden om mij verder te verdiepen in de verschillende technieken.
Bij het opruimen van mijn zolder vond ik nog wat oude werkjes.
Voor het middelste werkje heb ik destijds mallen van koper gemaakt! Het blauwe was mijn variatie op Engels patchwork, waarbij ik de stof niet om kartonnetjes naaide, maar in plaats daarvan vlieseline op de achterkant streek. Het was niet zo'n succes... Deze schatten uit het verleden hebben overigens mijn opruimwoede niet overleefd.
De driehoekjes zijn van latere datum. En hier geen gepruts met vlieseline, maar weer gewoon kartonnetjes omrijgen. Dat is feitelijk een heel rustgevend werkje. Bovendien is het, als je de driehoekjes en kartonnetjes eenmaal geknipt hebt, een heel compact werk. Zeer geschikt dus om mee te nemen op vakantie. En omdat we op fietsvakantie gingen, werd dit mijn vakantieproject.
Tijdens de vakantie heb ik niet veel gelegenheid gehad om er aan te werken, maar eenmaal thuis ben ik er eens voor gaan zitten. Dat resulteerde al snel in ruim 130 nieuwe driehoekjes die aan de bestaande hoeveelheid toegevoegd konden worden.
De driehoekjes zijn gesorteerd op kleur. Het is de bedoeling om ze straks in een soort verlopende kleurvlakken aan elkaar te naaien. Hier liggen ze, volkomen willekeurig, op mijn snijmakt.
Hóe de driehoekjes straks aan elkaar komen, daar ga ik mij in een later stadium mijn hoofd wel eens over breken. Voorlopig probeer ik met enige regelmaat wat nieuwe driehoekjes aan de collectie toe te voegen. Op dit moment staat de teller op 544 driehoekjes.
Karin
