Het is al weer een paar jaar geleden dat ik voor het laatst zuurdesembrood maakte. Mijn jongste vond het onderhand wel weer eens tijd worden. Dus ben ik aan de slag gegaan.
Mijn kennismaking met zuurdesembrood dateert uit mijn kindertijd. Mijn moeder had de ziekte van Ménière en er was een arts die meende dat een macrobiotisch dieet daar een goede invloed op kon hebben. Waaruit dat dieet precies bestond weet ik niet meer, maar twee dingen staan me nog helder voor de geest: de sojablokjes als vleesvervanger en het zuurdesembrood. De soja vond ik afschuwelijk maar het brood was heerlijk!
Ik trouwde een bakker, maar helaas, hij maakte geen zuurdesembrood. Een paar jaar geleden kochten we een broodboek van Linda Collister en daarin stond precies beschreven hoe je zo'n zuurdesembrood moest maken. Het zal wel te maken hebben gehad met beginnersgeluk dat mijn eerste desem en het eerste brood fantastisch lukten. Dat eerste brood heb ik overigens nog met de hand staan kneden. Twaalf minuten lang een roggedeeg kneden, nou geloof me, daar krijg je spierballen van.
Niet alleen ik vond het brood lekker, ook de rest van het gezin was enthousiast.
Het is niet makkelijk om in deze tijd van het jaar een goede desem op te starten, daarvoor is het niet warm genoeg in mijn keuken. Zo'n desem, bij ons Herman genaamd, bestaat uit slechts water en meel. Feitelijk gaan de gisten die van nature in meel aanwezig zijn zich vermenigvuldigen waardoor je je eigen gist kweekt. De desem zorgt er dus voor dat het brood rijst, het is niet nodig om gist toe te voegen. Houd je van een luchtig brood, dan is wat gist toevoegen wel een goed idee, maar ik houd van lekker stevig compact brood! Bovendien bestaat de kick voor mij uit het feit dat ik een brood kan bakken met slechts 3 ingrediënten: meel, water en zout.
Zo'n desem is onbeperkt houdbaar, maar je moet er wel goed voor
zorgen. Ik heb het in een kom op het aanrecht staan, afgedekt met een
natte theedoek. Een uitstekende methode, mits je er voor zorgt dat de
theedoek nat blijft. Een opgedroogde theedoek is synoniem voor een
bedorven desem. En zo hebben al heel wat Hermannen het loodje gelegd, maar deze leek er toch wel zin aan te hebben! Hij bubbelde vrolijk. Tot ik donderdag uit mijn werk kwam en Herman wat slapjes in zijn kom hing. Hier waren drastische maatregelen nodig! Zulke drastische maatregelen bestaan uit het weggooien van de helft van de desem en de andere helft weer aanvullen met verse bloem en water. En zowaar, Herman fleurde helemaal op. Kijk maar eens:
Dat betekent dat ik kan gaan bakken! Het bakken van een zuurdesembrood is een heel langdurig proces. Het rijzen van het brood neemt zo'n 12 uur in beslag. Ik zal dus nog even geduld moeten oefenen voor het in de oven mag.
Karin
Heerlijk, dat zal lekker smaken!
BeantwoordenVerwijderenIk kan me niet herinneren dat het zo lang moet rijzen, maar ik herinner me wel de hype rond de Herman een fiks aantal jaar geleden, en lekker dat het was!
Ja, maar die Herman was voor een soort cakejes en daarmee kan je veel sneller werken. Brood heeft een stuk meer tijd nodig om los te komen dan cake e.d. Vandaar dat het zuurdesembrood een iets langduriger proces is :)
VerwijderenDat klopt, dat was inderdaad een andere Herman. Er zat ook suiker in en het was voor het maken van een vriendschapscake.
VerwijderenMijn desem is wat dat betreft geen echte Herman, maar na die vriendschapscake zijn we het altijd zo blijven noemen. De vraag hier: "Hoe is het met Herman?" betekent eigenlijk "Wanneer ga je brood bakken?"