De misrekening

Twee jaar geleden startte ik met het maken van Janes Ruiten, uit het boek Quilts in de Zon van Kaffe Fasset. Vol enthousiasme begon ik met het "retaynen" van mijn stoffen waarna ik vrijwel alle stof tot stroken heb gesneden. Tegen de tijd dat ik alle ruiten voor Jane gesneden had, bleek dat ik véél te veel stroken had! Tja, rekenen is nou eenmaal niet mijn sterkste kant...

Ik bleef dus zitten met een fikse hoeveelheid paarse en een wat kleinere hoeveelheid groene stroken. De groene stroken heb ik tot ruiten gesneden en die heb ik aan elkaar genaaid voor de bies van Jane. Maar wat te doen met al die paarse stroken? Ik besloot om deze stroken tot een "disappearing ninepatch" te verwerken, oftewel zoals wij dat hier noemen: een versneden ninepatch. Dit patroon had ik ooit gebruikt voor een babydekentje en ik vind het effect, in al z'n eenvoud, prachtig!
Op advies van haar heb ik het paars gecombineerd met zwart en wit. Prima advies! Ik ben er zeer over te spreken.

Door een behoorlijk heftig studiejaar heeft het een jaar stil gelegen. Wanneer ik heel erg moe ben kan ik eigenlijk alleen maar breien. Gisteren kreeg ik opeens weer zin om in de lapjes te duiken, een goed teken!

Op de foto zijn de diverse stadia van de nine-patches te zien. Eerst naai ik de vierkantjes tot stroken van drie, die strijk ik zorgvuldig zodat de naden allemaal goed plat liggen. Vervolgens naai ik de stroken aan elkaar. Voorlopig hoef ik me nog niet te vervelen, deze vierkantjes moeten allemaal nog tot blokken verwerkt worden:

Pas als alle blokken genaaid zijn ga ik ze versnijden en opnieuw aan elkaar naaien. Maar zo ver ben ik voorlopig nog niet. Het geeft wel een kick dat ik voor dit project helemaal geen nieuwe stoffen heb hoeven kopen. Ik heb nog wel een mooi lapje (paars, zwart, wit) van haar gekregen, omdat ze vond dat het er zo goed bij paste en ik net wat paars tekort kwam. Superlief! Dank je wel Marianne!

Karin